Tam, gdzie kiedyś robotnicy przerabiali bawełnę na przędzę, teraz artyści z Lipska, tacy jak Neo Rauch, posługują się swoimi pędzlami. Dzisiaj opowiemy wm, jak dawna przędzalnia bawełny w Neulindenau przerodziła się w ogromne centrum sztuki.
Jadąc ulicą Spinnereistraße, już z daleka widać duże kominy. Są one umieszczone na masywnych budynkach z czerwonej cegły. Gigantyczne rozmiary tego miejsca są jednak trudne do ogarnięcia. Na powierzchni 100 000 m² znajduje się 20 pojedynczych budynków. Oprócz czterech dawnych dużych przędzalni, obecnie hal 7, 14, 18 i 20, z dawnego miasta fabrycznego pozostało jeszcze 16 budynków.
W hali nr 20 przędzalnia po raz pierwszy zaczęł się kręcić w 1884 roku. Wcześniej przędzę bawełnianą sprowadzano głównie z Anglii i Szwajcarii. Zapotrzebowanie było jednak ogromne, dlatego nadszedł czas na samodzielną produkcję przędzy. W Lipsku warunki były dobre: niskie płace i dłuższy czas pracy niż w Anglii. Było jasne, że początkowe pięć krosien przędzalniczych nie wystarczy. Powstały nowe budynki, mieszkania dla robotników, a nawet szkoła. Po zaledwie 25 latach fabryka w Lipsku stała się największą przędzalnią bawełny w Europie kontynentalnej.
Wielki zastój nastąpił po dwóch wojnach światowych. Zniszczenia po II wojnie światowej nie były wprawdzie masywne, żądania reparacyjne były jednak ogromne i doprowadziły do tego, że połowa maszyn została zdemontowana i sprzedana. Głód i ubóstwo zdominowały codzienne życie robotników, więc produkcja ruszyła bardzo powoli.
Przędzalnia bawełny nigdy nie była w stanie nawiązać do swojego dawnego sukcesu. W 1989 r. w halach fabrycznych pracowało jeszcze około 1650 osób. Po upadku muru berlińskiego i zjednoczeniu Niemiec produkcja była kontynuowana. Ale w 1993 r. nadszedł kres. Podczas gdy światła powoli gasły w salach, które nadal były używane, w pustych pomieszczeniach kilka drzwi dalej zaczęły dziać się ciekawe rzeczy. Neo Rauch był jednym z pierwszych lipskich artystów, którzy założyli pracownię w budynkach fabrycznych. W jego ślady poszli Rosa Loy, Tilo Baumgärtel, David Schnell i wielu innych artystów nowej szkoły lipskiej. Płótna i pędzle zastąpiły wrzeciona i ciężkie maszyny.
Od 2001 r. obecni właściciele przebudowują dawną przędzalnię bawełny. Stary kurz musiał opuścić hale fabryczne i zrobić miejsce dla czegoś nowego. Celem projektu było promowanie sztuki i kreatywności na dawnym obszarze przemysłowym oraz stworzenie przestrzeni dla innowacyjnych projektów. Otwarcie galerii odbyło się 1 maja 2005 r. Od tego czasu w starej fabryce mieści się sto pracowni artystycznych, jedenaście galerii, warsztaty, pracownie architektów, projektantów, twórców biżuterii i mody, sklep z artykułami dla artystów „boesner”, teatr „Residenz”, międzynarodowe centrum tańca i choreografii, drukarnie, księgarnia artystyczna „Lubok”, kino „LuRu”, a także, co nie mniej ważne, organizacja non-profit HALLE 14 i wiele innych.
Bawełna ustąpiła miejsca kulturze. Od tego czasu minęło już kilka lat. Spinnerei rozpoczęło swój urodzinowy weekend dwoma dniami otwartych drzwi. Zobaczcie, jak było:
Wczytując film, wyrażasz zgodę na politykę prywatności firmy YouTube.
Dowiedz się więcej
Leipzig Tourismus und Marketing GmbH
Augustusplatz 9
04109 Leipzig
Tel. +49 (0)341 7104-340
Fax +49 (0)341 7104-211
www.leipzig.travel
social.media@ltm-leipzig.de